O 17 de maio celébrase o Día das Letras Galegas desde o ano 1963, centenario da publicación de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro. Este ano 2019 dedícase a Antonio Fraguas. Como non escribiu poesía poño no blog uns poemas populares de paxariños, recollidos por el no seu discurso de ingreso na RAG: “As coplas […]Read Post ›
Este ano 2019, o Día das Letras Galegas ten como protagonista a Antonio Fraguas Fraguas(1905-1999), historiador e xeógrafo, profesor, escritor, etnógrafo e antropólogo, convencido galeguista, que dedicou a súa vida ao estudo da cultura galega. Foi impulsor e presidente do Museo do Pobo Galego e dende 1956 formou parte de RAG substituíndo a Castelao. Na […]Read Post ›
Nombre: Katheleen Jessie Raine Nacimiento: 14 de junio de 1908 Nacionalidad: Britanica Educada en: Girton College Ocupación: Poetisa y critica literaria Empleador: Universidad de Harvard La hoja “Con qué belleza cae,” dijiste, que una hoja giraba y volteaba al tiempo en el viento invisible sostenida, con qué ligereza hasta el suelo prolonga […]Read Post ›
Entre os moitos poemas e cancións sobre o mes de maio gústame especialmente o disco “Cantigas do maio“ de José Afonso (Zeca), que escoitei en directo na Coruña nun cuarto da “Casa da Cultura”, hoxe Arquivo do Reino de Galicia, no ano 1972. Alí oín e cantei por primeira vez “Grândola, Vila morena”, moi […]Read Post ›
Rerum Natura (De la naturaleza de las cosas) es un canto a la vida, tan mala como tremendamente bella, escrito por el poeta y filósofo Tito Lucrecio Caro (99-55 a.c.) . Encontré este poema casualmente y me sedujo de inmediato; tal como dice Rosalía en sus versos Dou encomezo pensando; despois gustoulle pensar; e deste […]Read Post ›
La galardonada con el Premio Nacional de las Letras el pasado año 2018 fué Francisca Aguirre , hoy leo la noticia de su muerte. Después de ver, de modo somero aunque con gran interés, su biografía y obra , quiero dejar aquí en homenaje uno de sus poemas. Debemos al oxígeno la vida,y al aire […]Read Post ›
Este ano celébrase o 50 aniversario da chegada do home a lúa. A nosa Rosalía nesta poesía, senta nunha pedra agardando a que saia a lúa coa que lle gustaría poder falar e compartir confidencias. Este poema é a parte III de “Campanas de Bastabales” (Cantares Gallegos 1863). Está cantada por Amancio Prada. Paseniño, paseniño […]Read Post ›
Este sinxelo poema do narrador e poeta de Trás-os-Montes Canta a pureza da primavera no campo que el coñecía moi ben Por ser fillo de campesiños. Del destacan os DIARIOS, que comenzou a escribir en Coímbra Estudando a carreira de medicina grazas ao aporte mensual dun tío brasileiro,e os CONTOS DA MONTANHA. Vilanova, 4 de […]Read Post ›
De “Cantiga nova que se chama riveira” , 1933. Neotrobadurismo. Álvaro Cunqueiro púxose a anovar a poesía medieval galaico-portuguesa e conxuga de mil marabillas a tradición coa vangarda e como collendo ao chou as palabras ( é un dicir meu) sae este mundo fantástico, sonoro e saboroso de manxar de deuses. Hai unha illa loubada […]Read Post ›
Mañá 21 de marzo celébrase o día da poesía, para conmemoralo escollín esta de Luz Pozo dedicada á primavera, que comeza hoxe, onde describe a beleza da paisaxe con saudade de outros tempos. Luz Pozo Garza (Ribadeo 1922) foi profesora de literatura no IES Salvador de Madariaga, é membro da Real academia Galega, ten escritos […]Read Post ›
Dous poemas de EUGÉNIO DE ANDRADE, pseudónimo de José Fontinhas, poeta portugués finado no Porto no 2005 A súa avoa era extremeña. Traduciu a Lorca a quen o verso ” verde vento negro” de Peniche nos lembra PRIMAVERA EM OXFORD A floração o imponderável corpo do vento traz-nos o cheiro da floração dos lilases nas […]Read Post ›
O día Internacional da Muller 2019, eu quero celebra-lo co poema da homenaxeada no derradeiro “día das Letras Galegas”, unha muller que lembra nos seus versos a outra muller, Sara, muller percebeira. E escribo unha vez mais, muller, e outra mais, a muller non e invisible. Pode ser, e de feito e , percebeira, científica, […]Read Post ›
Ai se em outubro chovesse A terra molhasse O milho crescesse E a fome acabasse Ai se o milho crescesse A fome acabasse O homem sorrisse E a terra molhasse Ai se o homem sorrisse a terra molhasse a fome acabasse e a chuva caísse ai se um dia… acordemos camaradas as chuvas de […]Read Post ›
Mañana de San Marcos. La vida se inaugura. Nata batida, pura, espuma de los arcos, las palomas, los barcos, los mármoles. Fulgura de adriática blancura, de plenitud San Marcos. El Veronés, que halaga. Tintoretto, que embriaga. Tiziano, que convida. ¿Tú y yo? Sueño parece. La dicha nos florece. Góndola blanca. Vida. Un dos máis destacados […]Read Post ›
Río Darro afluente do Genil, e este do Guadalquivir. Andalucīa.
Malia ser un poema de MENSAGEM, é tamén de Memoria; e os dous derradeiros versos son, para min, dunha sinxeleza e plasticidade tales que me sitúan placidamente nesa paisaxe infinda onde so existen o mar e a cúpula celestial fundidos a través da sonora e fermosísima palabra ‘espelho’ convertida na acción. Son estes dous versos […]Read Post ›
Francisco Joaquim Bingre, poeta pre-romántico portugués, elexín este soneto, sencillamente porque me gustou moito, paréceme un fermoso canto dedicado á Terra e á Natureza Terra Ó Terra, amável mãe da Natureza! Fecunda em produções de imensos entes, Criadora das próvidas sementes Que abastam toda a tua redondeza! Teu amor sem igual, sem par […]Read Post ›
Manuel Antonio (Rianxo 1900-1930) foi o poeta vangardista mais orixinal da Literatura Galega. Dedicóuselle o Día das Letras Galegas do ano 1979. Este poema “Sós” forma parte do libro “De catro a catro“, concibido durante as travesías do barco onde fixo as prácticas de piloto da mariña […]Read Post ›
Onte visitei o “Pórtico da Gloria” da Catedral de Santiago de Compostela, despois da restauración da súa policromía. Cando estaba contemplando esta marabilla viñéronme á memoria os versos de Rosalía de Castro referentes ao Pórtico que forman parte do seu poema “A Catedral” ( Follas Novas 1880) e que poño a continuación O sol poniente, […]Read Post ›
Centos de mitos, contos e lendas, e, A Torre, amosase ben erguida e fermosa, cara a mar Atlántica. Breogán, dícese foi xefe dunha tribu dos Ártabros moradores destas terras; ou tamén podería ser, un bardo. Sexa o que fora, construíu unha torre, cara a mar aberta que servera de guieiro os navegantes. O fillo […]Read Post ›
