conchass Hai un niño de rosas silvestres cabo da fonte escondido, e un prado de herba trebiña alfombra o arredor sombriso. Cal o tempo, rebuldan as brisas na fronda cantan os xílgaros, as margaridas sorrinme, i oio o marmurar do rio.
Ves das mans das avoas das nosas avoas,moi ilustre señora, filloa, vella amiga,fino corpo lixeiro, leite e fariña triga,para ti a nosa festa, para ti as nosas loas. Se con mel ou con zucre, toda amor, te nos doas,é xusto que adozada a nosa língua digapor mellor festexarte tamén unha cantigaen Muimenta onde hoxe raíña […]Read Post ›
