Atopei este romance morisco motivado para a búsqueda por unha visita ó Mosteiro de Moraime en terras de Muxía.
É unha historia medieval que relata esceas produto da convivencia na península de musulmáns e cristiáns.
Lírica morisca onde Moraima é protagonista. O seu nome ven de “mora ” e “amor”. Cede ante a insistencia dun cristián, facéndonos ver a tentativa dun encontro amoroso velado. Percibo unha intención erótica en todo o poema.
Yo me era mora Moraima
Yo me era mora Moraima
morilla de un bel catar,
cristiano vino a mi puerta,
cuitada, por me engañar;
hablóme en algarabía,
como aquel que la bien sabe:
-Ábreme las puertas, mora,
sí Alá te guarde del mal.
-¿Cómo te abriré, mezquina,
que no sé quién te serás?
-Yo soy el moro Mazote,
hermano de la tú madre,
que un cristiano dejó muerto,
tras mí venía el alcalde.
Si no me abres tú, mi vida,
aquí me verás matar.
Cuando esto oí, cuitada,
comencéme a levantar,
vistierama una almejía
no hallando mi brial,
fuéramos para la puerta
y abrirla de par en par.